De grote inhaalslag 2: Kapabel, The Kyteman Orchestra & Bruce Springsteen

Alweer de tweede en tevens laatste blog waarin ik iets gedateerdere muziek ga bespreken. Voor deze laatste inhaalslag de nieuwe cd van Bruce Springsteen, die inmiddels alweer goed is voor dertig albums en al enige tijd weer een nieuwe single uit heeft. Daarnaast gaat deze blog over twee nieuwe cd’s afkomstig uit Kyteman’s Kytopia: ten eerste zijn eigen album, The Kyteman Orchestra, en ten tweede Kapabel’s De Avonduren, maar daarover later meer. De rest van de singles die nog het luisteren waardig zijn, zijn te vinden bij het tabje VerTico Top 40, waar alle gave nummers nog eens even op een rijtje staan! En met deze blog kan ik ook officieel aankondigen dat ik geslaagd ben voor de bloguitdaging van blogger Ernst-Jan Pfauth, die tijdens de boekenweek zijn boek Gij Zult Bloggen gratis weggaf (veel tips uit gehaald!), die als uitdaging had in één maand tijd maarliefst 15 keer te bloggen. Met deze blog is dat gelukt, en daarmee heb ik een recensie van mijn blog verdiend! Maar voor nu terug naar de muziek: Bruce, Kyteman en Kapabel!

Mark Foster, Kimbra & A-Trak – Warrior

Het gebeurt vaak dat nummers een hit worden omdat ze in een bepaalde reclame worden gebruikt (denk aan Welcome Home van Radical Face), maar soms worden nummers ook geschreven voor een reclame en worden ze vervolgens (bedoeld) een hit. Coca Cola is hier de ultieme koning in (denk aan K’Naans Waving Flag van het WK 2010, Shake Up The Happiness van Train en dit jaar Natasha Bedingfield voor kerst), en zal er zolang het succesvol blijft zeker mee doorgaan. Zo is er bijvoorbeeld alweer een anthem voor de Olympische Spelen van Mark Ronson verschenen. Maar schoenenmerk Converse past sinds kort dezelfde tactiek toe: met hun nieuwe actie “Three Artists, One Song” geven ze drie artiesten van compleet verschillende hoeken de kans samen een nummer op te nemen en er een clip bij te maken. Hieruit is onder andere al een gave samenwerking tussen Kid Cudi, Rostam Batmanglij (Vampire Weekend) en Best Coast uitgekomen, maar zelf wilde ik het nu hebben over de bijzondere samenwerking die tot het nummer Warrior heeft geleid.

Martin Solveig – The Night Out (Smash#4)

De opkomende dj Martin Solveig heeft zich sinds ongeveer 1,5 jaar  zich weten te verheffen tot één van de populairste dj’s ter wereld. En dat alles met één gigantisch en geniaal opgezette marketing-campagne. De internationale carrière van deze Franse dj begon met het nummer Hello, over de hele wereld een gigantische hit en nog steeds een veelgedraaide plaat. De dj’s presenteert zichzelf, door middel van een serie video’s waarin zijn nummers verwerkt zitten, als een sullige en naïeve tennisser die daarnaast ook nog iets als dj doet. Inmiddels telt deze humoristische serie al vier afleveringen, en na drie eerdere singles heeft Solveig weer een nieuwe single in de aanslag: The Night Out van zijn nieuwe album Smash.

De genialiteit van Woodkid’s Iron

Bij ons op school is het al zolang men zich kan herinneren traditie eenmaal per jaar een zogenaamde culturele avond te organiseren. Zo ook gisteravond, en zoals elk jaar was het weer een gezellige avond met lekker veel muziek en andere acts. Zo had je twee jongens die meefloten op Bohemian Rhapsody, werd het geniale Feelgood Inc. van The Gorillaz gecoverd en toonden veel mensen hun muzikale kwaliteiten (veel talentvolle singer-songwriters die zelf al muziek schrijven!). Maar toen de avond al bijna voorbij was, kwam er voor mij een hele bijzondere act voorbij. Het werd aangekondigd als “Moderne Dans”, maar zodra de muziek begon, maakte mijn hart een sprongetje en kreeg ik kippenvel op mijn rug: er werd gedanst op Woodkid’s Iron.

Keane – Silenced by the Night

Al een aantal jaar staat de band Keane garant voor lekkere rockliedjes, en grote hits over de hele wereld. In 2004, het jaar van hun definitieve doorbraak, scoorden de mannen al enkele hits met hun eerste album Hopes and Fears, geloofd vanwege het aanstekelijke “pianorock” en sindsdien gaat het eigenlijk alleen nog maar beter met de mannen. Hun tweede album, Under the Iron Sea, werd al iets alternatiever, maar scoorde nog altijd veel hits in zowel thuisland Engeland als in het buitenland, en hun meest recente en vrij elektronische alternatieve album, Spiralling, wordt vaak als hoogtepunt van hun carrière  gezien, en van de EP die de band twee jaar geleden nog uitbracht wist alleen Stop for a Minute nog een hit te scoren. Nu is Keane eindelijk terug, met zowel een nieuw album als een nieuwe single: Silenced by the Night.

Wat er zo slecht is aan Ai Se Eu Te Pego

Het is de laatste tijd echt een rage geworden: fan zijn van Michel Teló. Iedereen schijnt ineens een gigantische fan te zijn van deze Braziliaanse zanger. En op zich is het voor mij geen probleem als een artiest hier doorbreekt, maar laat het dan alsjeblieft een goede artiest zijn. Ai Se Eu Te Pego is gewoon een slecht en vreselijk zoet nummer, en het is onbegrijpbaar dat dit nummer hier zo lang populair blijft. Er is gewoon zo veel mis met dit nummer, en met dit nummer stelt zelfs het Nederlandse publiek, waar ik toch al niet heel veel verwacht, mij toch wel teleur.

Recensie: Graffiti6 – Free + The Black Keys – Lonely Boy

Aankomend weekend ga ik weer zo veel mogelijk bijwerken aan mijn website, dat kan ik alvast beloven. Op het moment dat ik dit schrijf moet ik nog mijn eigen top 40 van vier weken bijwerken, alle nieuwe singles en albums weer op een rijtje zetten en er weer een music update van maken. De albumrecensie van Di-Rect’s Time Will Heal Our Senses laat ik bij deze dan ook maar varen, omdat het gewoon te laat is geworden om deze nog te recenseren. Wel komt er nog een recensie van mijn favoriete album van vorig jaar, Fallen Empires van Snow Patrol, en van enkele singles (Go Back To The Zoo, Train). Maar voor nu heb ik eindelijk twee al iets gedateerde singles toch nog besproken (eigenlijk had ik deze al een paar weken geleden gedaan, maar nog niet aan toe gekomen om ze te publiceren).

Christmas 2011

De kerstbomen worden alweer afgetuigd, de kerstverlichting verdwijnt langzaam uit het straatbeeld en alle familie is weer de deur uit. Kerst nadert zijn einde en natuurlijk is er ook op muzikaal gebied veel over de kerst te melden. Dit jaar verschenen er weer een groot aantal kerstalbums en ook nog aardig wat kerstsingles, en nu de kerst toch echt voorbij is, wordt het de hoogste tijd om terug te kijken op al deze nieuwe muziek. Verwacht recensies van albums van Michel Legrand, She & Him, Smith & Burrows, Lorrainville, het album So This Is Christmas! en Christmas Duets. Natuurlijk ook de singles van Natasha Bedingfield, OneRepublic, Kelly Clarkson, Miss Montreal en andere losse nummers! En uiteindelijk zal ik ook nog mijn eigen top maken van de kerstmuziek.

Gotye – Easy Way Out

Somebody That I Used To Know mag wel terecht to de indie-zomerhit van 2011 bestempeld worden. De Belg die opgegroeid is in Australië wist met zijn single eindelijk door te breken, in zowel Nederland als België, Australië en Nieuw-Zeeland. Een doorbraak in thuisland betekent voor hem dus sowieso al een hit in vier verschillende landen. De Belg was al toen hij opgroeide veel bezig met muziek: hij speelde in een bandje en toen deze op zijn 21ste uit elkaar ging begon hij zijn solocarrière. Zijn eerste album kreeg goede kritieken, en zijn tweede album eindigde hoog in de albumcharts. Toch is Gotyes muziekstijl in de loop der jaren flink veranderd.

Kensington – We Are The Young

Het debuutalbum van het Nederlandse indierockbandje en 3fm Serious Talent Kensington wist al heel aardig te verkopen en is afgelopen maand in Amerika en Canada uitgebracht. Het album is geproduceerd door opkomend producer James Kenosha en heeft veel overtuigende nummers van verschillende stijlen. Ook hebben ze al in het voorprogramma gestaan van enkele grote acts als Razorlight, The Wombats en My Chemical Romance. Hun eerste single “Youth” was al een veelbelovende plaat en “Let Go” was ook heel aardig, ookal waren het vooral de albumtracks die Kensington zo’n sterke band maakten.