De genialiteit van Woodkid’s Iron

Bij ons op school is het al zolang men zich kan herinneren traditie eenmaal per jaar een zogenaamde culturele avond te organiseren. Zo ook gisteravond, en zoals elk jaar was het weer een gezellige avond met lekker veel muziek en andere acts. Zo had je twee jongens die meefloten op Bohemian Rhapsody, werd het geniale Feelgood Inc. van The Gorillaz gecoverd en toonden veel mensen hun muzikale kwaliteiten (veel talentvolle singer-songwriters die zelf al muziek schrijven!). Maar toen de avond al bijna voorbij was, kwam er voor mij een hele bijzondere act voorbij. Het werd aangekondigd als “Moderne Dans”, maar zodra de muziek begon, maakte mijn hart een sprongetje en kreeg ik kippenvel op mijn rug: er werd gedanst op Woodkid’s Iron.

Het was ongeveer een jaar geleden dat ik voor het eerst van dit geniale nummer hoorde. Ik weet het nog goed, ongeveer een jaar geleden in de wereld draait door, een interview met een muziekkenner lijkt een beetje stuk te lopen, en Matthijs van Nieuwkerk vraagt iets in de trant van: “Heb je nog muziek die we absoluut moeten horen?”. Vervolgens begint de muziekkenner over dit ene fantastische nummer wat hij op Youtube tegen was gekomen. Iron, van ene Woodkid, een producer van muziekvideo’s (Katy Perry, Lana del Rey) die daarnaast ook een indie-artiest is . Het fragment wordt ingestart, en ik wordt overdonderd door een geniaal nummer met een prachtige videoclip. Later nog maar eens opzoeken dan, het staat vast wel op Youtube. En toen ik de hele clip op youtube zag wist ik het zeker: dit is één van de meest geniale nummers ooit.

Iron:

Wat er nou zo geniaal is aan dit nummer? Gewoonweg alles. Het begint al bij de mysterieuze trompet-achtige geluiden waarmee het nummer begint. Vervolgens de magistrale percussie en de zang die perfect bij de duisterheid van het nummer passen. Ook de tekst past er qua sfeer fantastisch bij, de mysterieuze strijder. En de clip, nota bene door de zanger zelf verzonnen en geproduceerd, is ook al zo fantastisch: de eerste helft mysterieuze shots van verschillende bijzondere figuren, en vanaf de helft ontplooit zowel het nummer als de clip tot iets groots en bombastisch. En daarom is het dus zo geniaal.

Een aantal maanden na deze eerste kennismaking komt Woodkid met een EP. Helaas niet nog meer geniale nummers, wel een aantal hele lekkere akoestische gitaarnummers. En natuurlijk Iron, het meesterlijke nummer waar het allemaal om gaat. Later werd het nummer gebruikt in de trailer van het actiespel Assassin’s Creed: Revelations, en plotseling wordt het nummer een stuk populairder. Toch weten nog steeds weinig mensen van dit geniale nummer, maar hopelijk zal de release van Woodkid’s album binnenkort daar verandering in brengen. In ieder geval wist de dansact mij gisteravond meer te boeien dan moderne dans mij ooit heeft weten te boeien, en heb ik 4 minuten met kippenvel van verbazing (ja, nog steeds!) naar dit nummer geluisterd. Geef dit geniale nummer dus alsjeblieft een kans en deel het met iedereen die je kent!