Waarom Michel Teló juist GEEN held is

Enkele weken geleden blogde ik hier nog over het vreselijk eentonige en overschatte liedje “Ai Se Eu Te Pego”. Dit was voor de Joca, de eigenaar van de website Madebyjoca en een echte liefhebber van Brazilië de aanleiding om het artikel “Waarom Michel Teló een held is” te schrijven. Hij neemt zijn volksheld Michel Teló in bescherming en noemt het een eenvoudig maar geniaal nummer. Tijd dus om nog één keer te betogen waarom het eeuwig zonde is dat dit nummer hier zo populair is en waarom Michel Teló dus zeker géén held is.

De gigahit van Michel Teló  vergeleek ik twee weken gelden met Enrique Iglesias, een zanger waar ik ook niet erg graag naar luister, en zoals ik toen ook al zei, de overeenkomsten zijn groot, met uitzondering van de dance die Enrique nog in zijn nummers weet te stampen. Hierop reageerde MadebyJoca als volgt:

“Als het bij zoete liedjes was gebleven, was het nog leuk geweest. Maar tegenwoordig moet alles een dikke beat hebben, omdat European Dance opeens het geheime ingrediënt is van elke hit. Teló klinkt tenminste anders dan de bonkende eenheidssound van Iglesias.”

Wat is in dit geval nou beter: een bonkende eenheidssound, of een eentonig herhaaldelijk liefdesliedje? Voor mij is de keuze snel gemaakt. Enrique Iglesias is al geen held in het maken van muziek, maar de nummers van Enrique hebben ten minste wel een opbouw en gevarieerdere teksten. Voor de Brazilianen is dit vast hele vermakelijke volksmuziek, maar een internationale hit valt er echt niet in te ontdekken. De Braziliaanse sound is de afgelopen zomers al zó uitgemolken door de vele zomerse dance-nummers, dat zelfs de aangename instrumenten eerder eentonig zijn dan wat toevoegen aan het nummer.

“Vervolgens ontvouwt zich een analyse van de songtekst met als grote conclusie “OMG, teveel hetzelfde. Meh, Gerard Joling!”. Alsof elk liedje de diepgang moet hebben van het nog onondekte werk van Harry Mulisch. De tekst van Ai se eu te pego is juist geniaal, in zijn eenvoud welteverstaan.”

Een goed nummer hoeft naar mijn mening zeker geen literair meesterwerk te zijn, maar Ai Se Eu Te Pego is weer een ander extreem. Dat het geen diepgaande tekst is valt nog wel te vergeven, maar zo oppervlakkig als dit vind je niet vaak. En je kunt heel makkelijk met eenvoud een goed nummer schrijven (kijk bijvoorbeeld naar “Somebody that I used to know” van Gotye), maar dat is in dit nummer zeker niet gelukt. Van begin tot eind dezelfde instrumenten, zang en teksten. Minder interessant kun je een nummer bijna niet maken.

“Het probleem is echter dat Ai se eu te pego een lief, simpel liefdesliedje is waar je lekker op kan dansen. Geen verdere bedoelingen, maar daarom niet minder geniaal. In dit geval wint de echte eenvoud het van lopendeband muziek met valse bedoelingen. Kortom: Michel Teló is een held.”

Geen geniaal simpel liefdesliedje, zoals hier beweerd wordt, maar gewoon één brok zoete Braziliaanse schlager dat het Nederlandse publiek ook nog eens blijkt aan te spreken. We hebben hier in Nederland al genoeg meuk in de top 40 staan, en dan duikt plotseling dit vreselijke volkslied op. En nog erger, het nummer staat op het punt om “ons eigen” Dromen zijn Bedrog van Marco Borsato van de troon af te stoten met de langste nummer 1-notering in de top 40 ooit. Eenvoud slaat bij Ai se eu te pego dus gewoon jammerlijk genoeg om in eentonigheid.

In Brazilië mag men hem nog zo fantastisch vinden: 
in Nederland is Michel Teló zeker geen held