VerticoMusic Update Week 46

Zoals elke week weer een nieuwe update! Deze week met David Guetta, de Crystal Fighters en Mona. Daarnaast is het ook zeer waarschijnlijk dat Coldplay’s duet met Rihanna, Princess of China, als single zal verschijnen, maar hierover zal in een andere blog gesproken worden. Daarnaast ook nog een korte review van het album The Immortal Michael Jackson en alvast een aankondiging over de kerstmuziek van dit jaar.

Kerstmuziek:
Ook de afgelopen dagen beginnen er al steeds meer kerstnummers te verschijnen. Je kunt op mijn site zeer binnenkort een blog verwachten met kerstmuziek. Daarin zal ik in ieder geval de kerst-cd So This is Christmas! bespreken, samen met nieuwe kerstnummers van dit jaar, de beste kerstnummers van vorig jaar en natuurlijk ook echte christmas-classics.

The Immortal Michael Jackson:
Recent ontdekte ik via Spotify deze fantastische ode aan Michael Jackson, The King of Pop. Het is de cd van de show The Immortal Michael Jackson World Tour van de artiesten/ artistieke circusgemeenschap Cirque Du Soleil. De hele show is om Michael Jackson’s leven heen gebouwd, en veel van zijn nummers komen, aangepast, terug in de show. Zo zijn er veel nummers gecombineerd, hebben nieuwe achtergrondgeluiden gekregen of zijn simpelweg geremixt. De nummers van deze show zijn nu gebundeld op de cd The Immortal, welke 27 nummers, bestaande uit meer dan 36 Michael Jackson liedjes, bevat.

Het album is natuurlijk het leukst als je de nummers van Michael Jackson al kent, zoals ik zelf al merkte bij een aantal nummers: als je het nummer waar hij op gebaseerd is niet kent, is de cd toch minder interessant. Maar dat de cd een mooie mix is tussen bekendere nummers en ook wat onbekendere is, maakt dat het zowel voor fans als voor normale MJ luisteraars een hele fijne cd is om naar te luisteren.
Ten eerste bestaat de cd uit nummers die aangepast zijn, oftewel, er is een Immortal-versie van gemaakt. Zo heeft Smooth Criminal allerlei maffia-achtige geluiden gekregen, klinkt Thriller nu nog griezeliger, en heeft Ben een soort achtergrond-sound gekregen die op zich wel goed bij het nummer past en ook Jam klinkt compleet anders. En bij het nummer They Don’t Care About Us lijkt het wel alsof er een heel leger in harnas langsloopt. Maar het zijn niet deze nummers die het hoogtepunt van deze plaat vormen.

Dat zijn namelijk de remixes en mash-ups. Zo is er een vette mashup van Beat It en State of Shock, en richting het einde een net zo vette mashup van Bad en Remember The Time. Daarnaast staat er ook nog een zogenaamde Immortal Megamix op: een mix van de nummers Can You Feel It, Billie Jean en Black and White. Deze megamix is echt heerlijk en met zijn negen minuten ook nog eens lekker om gewoon op te zetten en iets anders te gaan doen.
Ik kan jou als bloglezer dus alleen maar aanraden om dit album zeker te beluisteren (via spotify bijvoorbeeld), ongeacht of je een hardcore-Michael Jackson fan bent, of gewoon iemand die zijn muziek kent en leuk vindt. En behoor je tot geen van deze groepen, dan is dat een grote schande, en moet je maar snel naar de King of Pop gaan luisteren. En vervolgens natuurlijk naar deze cd!

Singles:
Deze week tot nu toe nog geen bijzondere nieuwe singles, dus zal ik deze week gebruiken voor iets wat ik me al een maand lang voorneem: het inhalen van oude reviews. Voor deze week heb ik wel twee singles die ik hier zal bespreken! De single van de week was in ieder geval erg lastig deze week, maar aangezien er drie weken geleden twee singles waren die het wel verdienden, en de single Us and Ourselves van Morning Parade nog steeds niet gedraaid wordt, is hij deze week de single van de week!

David Guetta ft. Jessie J – Repeat
Persoonlijk vond ik Guetta’s nieuwe album toch een beetje tegenvallen. Zijn eerste cd, One Love, bevatte een aantal hele aardige dance-tracks (When Love Takes Over, Gettin’ Over), soms met wat minder geslaagde samenwerkingen maar toch een hele goede beat (Sexy Bitch, Memories). Helaas bestond de cd ook grotendeels uit minder goede samenwerkingen, waarvan de dance-muziek ook niet goed tot uiting kwam. Nu het tweede album uit is, is mij wel duidelijk geworden dat de cd opnieuw een aantal minder goede samenwerkingen bevat, maar dit keer met iets meer geslaagde. Zo heb je de hit Titanium, de nieuwe single Without You en als liedje dat überhaupt nog de moeite waard is van de plaat, Repeat. Een originele dancetrack met goede zang, daar hou ik wel van. Helaas is dit wel het laatste nummer van Nothing But The Beat wat nog leuk om te luisteren…

Crystal Fighters – Champion Sound
De Crystal Fighters worden de laatste tijd vooral geassocieerd met hun hit Plage, een nummer wat eigenlijk helemaal niet binnen hun stijl (electropop) valt, en misschien juist daarom wel een hit kon worden. Champion Sound is wel weer een typisch nummer voor deze band, lekker alternatieve electropop, maar daarom ook gegarandeerd geen hit. En persoonlijk vind ik dit nummer ook gewoon een stuk minder, misschien omdat het niet mijn stijl is, misschien omdat hij snel begint te vervelen…

Mona – Shooting The Moon
Zelf vond ik de eerste nummers van Mona erg veelbelovend: Teenager was een erg gaaf nummer, en ook Listen to your Love en Trouble on the Way beloofden dat het debuutalbum erg goed ging worden. Het debuutalbum werd dan ook, vooral live, erg goed ontvangen, maar kreeg ook een aantal vrij kritische recensies. En Shooting The Moon was nou net zo’n nummer dat vaak als één van de zwakkere van het album werd genoemd, iets waar ik het helemaal mee eens ben. Waarom ze dan toch ervoor gekozen hebben om deze op single uit te brengen is mij dus een raadsel, en blijf vooral luisteren naar hun oude singles, die een stuk beter zijn dan Shooting The Moon.